Vaak vragen mensen mij om houvast in de vorm van een voorbeeld dagmenu, een streefgewicht of vaststelling van het aantal dagelijkse calorieën. De verleiding is groot om die houvast ook te geven. Ik voel me dan de expert en zij hebben een focus om hun doel mee te kunnen bereiken. Maar de wederzijdse tevredenheid slaat in de regel al snel om naar twijfel en weerstand. Het gevraagde dagmenu of het maximaal aantal calorieën wordt altijd een last. Het wordt een kooi waaraan men steeds meer wilt ontsnappen. Van expert word ik dan gevangenbewaarder. De drang om te ontsnappen wordt zo groot dat men op enig moment de benen in de lucht gooit en over het hek springt. Vervolgens zinken ze in het moeras omdat ze niet hebben geleerd om zelf hun weg te zoeken. Het is dus een doodlopende weg.
Een mooi verhaal wat hier bijpast is het gedicht Van den Vos Reynaerde (jaja, redelijk gedateerd). Daar wordt verteld over de kikkers die vrij waren maar zich beklaagden over het feit dat ze zonder leiding waren. Dat deden ze met zoveel kabaal dat God hen uiteindelijk een ooievaar zond als koning. Die vrat ze op met haar en huid. En zo werden ze de slaaf van de ooievaar en leefden ze eeuwig in angst waar ze vroeger vrij waren.
De Zaak van Gewicht heeft geen ooievaars1 Ik leid niet maar begeleid je om stap voor stap de goede keuzes te maken. Er is maar een houvast en dat is je eigen gevoel en gezonde verstand. Die houvast is uniek en moet ontdekt worden. Die kan niet aangereikt worden. Er is geen kooi maar stap voor stap leren om te voelen wat we echt nodig hebben.
Nu moet jij weigeren om nog langer een kikker te zijn.